Toen ik rond mijn 13e mijn twee Doe Maar-platen inruilde voor de eerste langspelers van Iron Maiden en Van Halen verloor ik niet alleen twee goede platen, maar ging vanaf toen ook door het leven als Hardrocker (ja, daar is het misgegaan...) Nog steeds twee platen die huizenhoog overeind staan anno 21e eeuw. Juweeltjes! Running Free, Prowler/Transsylvania, Charlotte the Harlot, Runnin' with the Devil, Ice Cream Man. Ik kan hier de hele tracklijsten wel gaan zitten typen, zo'n goede platen zijn dat.
En als je van Runnin' with the Devil nou alleen de zang van David Lee Roth zou horen? Is dat vermakelijk?
Ja, echt wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten